صفحه محصول - پاورپوینت آنتروتوكسمی

پاورپوینت آنتروتوكسمی (pptx) 9 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 9 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

آنتروتوكسمي آنترو توكسمي يا روده سرخي نام هاي ديگر: پرخوري و يا قلوه نرمي باكتری عامل اين بيماري به صورت طبيعي در داخل دستگاه گوارش گوسفندها و بزهای سالم وجود دارد و در صورت فراهم شدن شرایط با تغییر ناگهانی جیره و يا پرخوري به علت تغییر در فلور شکمبه به سرعت تکثیر یافته و مقادیر زیادی توکسین تولید می‌کند. این توکسین باعث التهاب روده، افزایش نفوذپذیری دیواره عروق و به دنبال آن جذب سموم به خون می‌شود. حیوانات جوان حساس‌ترند. میزان بالای مرگ و میر و ناگهانی این بیماری متعلق به بره ها و بزغاله‌هاست. البته حیوانات بالغ نیز در برابر آنتروتوکسمی حساس بوده و در برابر مقادیر مزمن این سموم ایمن می‌شوند. عوامل موثر در بروز آنتروتوکسمی - مصرف بیش از حد شیر و یا غذای دانه ای (غلات) توسط بره ها و بزغاله ها.  - در دوران نقاهت بیماری و یا استرس.  - به دنبال ابتلای شدید به انگلهای دستگاه گوارش از قبیل نماتودها و کوکسیدیا.  - تغذیه با جیره غذایی سرشار از غلات و ماده خشک کم (یونجه یا علف سبز).  - هنگام بروز شرایط یا بیماری که منجر به کاهش حرکات دستگاه گوارش شود. علائم بيماري - در دامهای جوان شکل فوق حاد بیماری شایع است که مشخصه آن مرگ ناگهانی 12 ساعت پس از بروز اولین علائم می باشد. - مرگ ناگهانی دقایقی پس از اینکه بره و یا بزغاله علائم سیستم اختلالات سیستم عصبی مرکزی را از خود نشان دادحادث می شود. این علائم شامل هیجان و تشنج است. از دست دادن اشتها - درد ناحیه شکمی که بواسطه لگد زدن به شکم و قوس کردن ناحیه کمر مشخص می شود. - اسهال شدید (اسهال آبکی با و یا بدون خون) اسهال موکوئیدی زمین گیری و ترشح زیاد بزاق و تشنح برخی از علائم مهم این بیماری هستند. گردش توکسین همراه با جریان خون باعث انباشتگی و پرخونی شکمبه و شیردان، التهاب ریه‌ها و پرخونی و تغییرات دژنراتیو کلیه‌ها شده و به دنبال آن قلوه نرمی اتفاق می‌افتد. ضایعات مغزی و فساد سریع لاشه از جمله علائم کالبدگشایی این بیماری است. پيشگيري و كنترل 1.      جلوگیری از پرخوری بخصوص در اوایل فصل بهار و پائیز 2.      تغییر مرتع دام ها 3.      تنظیم جیره غذایی 4.      دفن لاشه دام های تلف شده به منظور جلوگيري از انتشار عامل بيماري و آلودگي مرتع . 5.      واكسیناسیون: در مناطقی كه بیماری بومی می باشد، واكسیناسیون به موقع مادرها باید صورت گیرد. واكسيناسيون واكسن به میزان 2 سی سی برای بره ها و 3 سی سی برای گوسفندان بالغ به صورت زیر جلدی در پشت كتف تزریق می شود. واكسن در ویالهای 250 میلی لیتری عرضه شده و باید در دمای 4+ الی 8+ درجه سانتی گراد نگهداری شود. واكسيناسيون واكسیناسیون در میش ها به فاصله 2 تا 5 هفته انجام داده كه دومی دو هفته پیش از بره زایی انجام می گیرد و در اینصورت بره ها تا 6 هفته ایمن می باشند. چنانچه میش ها در هنگام فصول بهار و پائیز واكسن دریافت كرده باشند، واكسیناسیون در میش های آبستن فقط در دو هفته قبل از زایش صورت میگیرد. در بره های متولد شده از این میش ها واکسن اول 6 هفتگی، واكسن دوم هفته بعد و واكسن های بعدی هر 6 ماه یكبار است. در بره های حاصل از میش های غیر ایمن واكسن اول در 3 روزگی، دوم در یك ماهگی و مجدد آن در 6 ماهگی است.